ευθαλώ

εὐθαλῶ, -έω (ΑΜ) [εύθαλος]

1. βλαστάνω ή ανθίζω ωραία («φυτῶν καὶ σπερμάτων εὐθαλούντων καὶ βλαστανόντων», Πλούτ.)

2. βρίσκομαι σε ακμή, ευτυχώ.